Σχόλιο του Κώστα Αργυρού
Για τον Πέερ Στάινμπρουκ, πρώην υπουργό Οικονομικών, σοσιαλδημοκράτη και θεωρούμενο ως έναν από τους πιο πλούσιους πολιτικούς της Γερμανίας, το αίτημα για την φορολόγηση του μεγάλου πλούτου είναι "παραπλανητικό" και δεν λύνει προβλήματα. Το πώς ακριβώς το τεκμηριώνει αυτό δεν το εξήγησε πάντως, απαντώντας στην Ζανίν Βίσλερ από την Die Linke, που μίλησε για την ανάγκη αναδιανομής του πλούτου σε μια τηλεοπτική τους αντιπαράθεση το βράδυ της Πέμπτης.
Προφανώς θεωρεί αφελείς κάποιους κορυφαίους οικονομολόγους, όπως ο Τομά Πικετί που έχουν θέσει αυτό το ζήτημα εδώ και χρόνια, αλλά και κάποιους πολυεκατομμυριούχους (πατριώτες αυτοαποκαλούνται στην Αμερική) που έχουν ζητήσει κατά καιρούς με πρωτοβουλίες τους να φορολογηθούν περισσότερο και δικαιότερα. Ίσως απλώς να ανησυχεί ο κύριος Στάινμπρουκ για μια ενδεχόμενη συρρίκνωση των δικών του περιουσιακών στοιχείων.
Αφορισμοί και αξιώματα
Φυσικά δεν είναι ο μόνος που συνηθίζει να ρητορεύει και μάλιστα συχνά έναντι αδράς πληρωμής σε επιχειρηματικά φόρα με αφορισμούς και αξιώματα, τα οποία ακριβώς επειδή είναι αξιώματα, δεν θεωρεί ότι χρήζουν και τεκμηρίωσης. Η τακτική αυτή είναι πολύ συνηθισμένη στους νεοφιλελεύθερους κύκλους που κρατούν επί δεκαετίες υψωμένη τη σημαία της λιτότητας. Ο καγκελάριος Μερτς δεν κουράζεται εδώ και εβδομάδες να μιλά για μια "χώρα που ζει πάνω από τις δυνατότητές της". Πώς ορίζονται ακριβώς αυτές οι δυνατότητες; Είναι για παράδειγμα απεριόριστες όταν πρόκειται για εξοπλιστικές δαπάνες, αλλά πολύ περιορισμένες όταν γίνεται λόγος για το κράτος πρόνοιας; Δεν είναι βεβαίως τυχαίο που η κινδυνολογία για το μέλλον προτιμά να αποφεύγει τους αριθμούς, γιατί όταν το κάνει μάλλον προκαλεί απορίες. Ο κύριος Μερτς για παράδειγμα έχει βάλει στόχο να μειώσει κατά 5 δισεκατομμύρια το αποκαλούμενο εισόδημα του πολίτη, που θέλει τώρα να το μετονομάσει κιόλας. Το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο από το 1% του σχεδίου του προϋπολογισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για το 2026 (520 δισ.). Θα δώσει αυτή η περικοπή τέλος στην κακοδαιμονία της γερμανικής οικονομίας; Υπάρχει κάποιος πολιτικός που να μπορεί να υπερασπιστεί στα σοβαρά αυτή τη θέση;
