Του Κώστα Ράπτη
Στην Place de la Republique του Παρισιού περίπου 10.000 διαδηλωτές, προφανώς αριστεροί, συγκεντρώθηκαν αυθορμήτως για να πανηγυρίσουν τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη της γαλλικής ακροδεξιάς, Ζαν Μαρί Λεπέν σε ηλικία 96 ετών. Οι πολιτικοί ηγέτες, ωστόσο, με πρώτο τον πρωθυπουργό Φρανσουά Μπαϊρού, υπήρξαν τυπικοί και μετρημένοι στα συλλυπητήρια μηνύματά τους. Όπερ λογικό: η ψήφος των βουλευτών του Εθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση είναι αναγκαία για την επιβίωση της κυβέρνησης. Και μόνο για αυτό τον λόγο μπορεί κανείς να πει ότι το "έργο ζωής” του μακαρίτη ευοδώθηκε.
Βέβαια, η μικρότερη από τις κόρες του Λεπέν είχε τα τελευταία χρόνια αποξενωθεί από τον πατέρα της, όπως σε άλλες περιόδους και από την μητέρα της και τις αδελφές της σε ποικίλους συνδυασμούς, καθώς η ζωή στον οικογενειακό πύργο στο Σαιν Κλου είχε ολότελα μυθιστορηματικά χαρακτηριστικά. Όμως η "πατροκτονία” της Μαρίν Λεπέν, που ολοκληρώθηκε το 2015 με τη διαγραφή από το κόμμα του ίδιου του ιδρυτή του, ήταν η πολιτικά σημαντική. Αποτελούσε, δεδομένων των απόψεων και του χαρακτήρα του, απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε το κληροδότημα του πατέρα προς την θυγατέρα να αναπτυχθεί περαιτέρω, βγαίνοντας από το "γκέτο” στο οποίο ο ίδιος το καταδίκαζε.
Η στρατηγική της "αποδαιμονοποίησης”, όπως βλέπουμε στις μέρες μας, έχει πλέον επιτύχει: η κυρίαρχη έκφραση της γαλλικής ακροδεξιάς έχει εγκαταλείψει το στοιχείο που την καθιστούσε κατεξοχήν μη αφομοιώσιμη, ήτοι το παραδοσιακό της αντισημιτισμό, αντικαθιστώντας τον μάλιστα με την εμφατική υποστήριξη του Ισραήλ, ενώ ταυτοχρόνως έχει διαχύσει τις λοιπές θέσεις της, με κυρίαρχη την ισλαμοφοβία, σε ευρύτερο τμήμα του πολιτικού φάσματος.
Από την εποχή του Νικολά Σαρκοζί και εξής θεωρείται συνταγή πολιτικής επιτυχίας το να παίζει κανείς στο γήπεδο του Εθνικού Μετώπου (μετέπειτα Εθνικού Συναγερμού), αντιγράφοντας την ατζέντα του λ.χ. σε θέματα εθνικής ταυτότητας ή νόμου και τάξης, την ίδια ώρα που το φόβητρο της ακροδεξιάς χρησιμοποιούνταν για να συσπειρωθούν ακόμη και οι στοχοποιούμενοι πληβείοι γύρω από τις συστημικές πολιτικές υποψηφιότητες.
