Από όποια σκοπιά και να το βλέπει κανείς ήταν μια ιστορική ημέρα για τη Γερμανία. Η Ακροδεξιά έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία της χώρας μεταπολεμικά. Η αρχηγός της, Αλίς Βάιντελ επέμενε το βράδυ της Κυριακής να μιλά για την αλλαγή σελίδας που πρόκρινε ο γερμανικός λαός.

Τα δύο παραδοσιακά κόμματα που όρισαν την μοίρα της μεταπολίτευσης, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, έχουν τα ιστορικά χαμηλότερα ποσοστά τους. Όσο και αν πανηγύρισαν στο στρατηγείο της CDU ο Φρίντριχ Μερτς γνωρίζει τις δυσκολίες της επόμενης μέρας. Αν τηρήσει τη δέσμευσή του να μην συνεργαστεί με την AfD, τότε η μοναδική του επιλογή είναι μάλλον να συγκυβερνήσει με το SPD, προφανώς όχι υπό τον Όλαφ Σολτς. Οι κερδισμένοι Ο Μερτς πάντως όπως και η Βάιντελ και η Αριστερά είναι οι κερδισμένοι της βραδιάς. Σε ποσοστά, αλλά και στις θέσεις που θα καταλάβουν την επόμενη μέρα εντός του πολιτικού συστήματος.

Ο ένας θα γίνει επιτέλους καγκελάριος, η δεύτερη θα είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης, η Die Linke θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι η "άλλη φωνή", που κάποιοι θεωρούσαν ότι είχε σιγήσει οριστικά. Οι χαμένοι Αυτό δύσκολα μπορούν να το ισχυριστούν πλέον οι Πράσινοι. Όχι μόνο γιατί έχασαν περίπου δυόμισι μονάδες, αλλά γιατί ουσιαστικά παγιώνονται ως ένα συστημικό, βολεμένο κόμμα, που έχει χάσει τον ριζοσπαστισμό του και την επαφή με τη νέα γενιά. Στηρίζεται ακόμα σε αντανακλαστικά μιας εκλογικής πελατείας που οικοδόμησε με κόπο, αλλά διαρκώς φθίνει.

Στους χαμένους και ο Κρίστιαν Λίντνερ των Φιλελευθέρων που, όπως όλα δείχνουν, αποχαιρετά την πολιτική, αλλά ελάχιστοι θα κλάψουν γι’ αυτό.

Εν αντιθέσει με τους προεκλογικούς αγώνες σε πολλές άλλες χώρες, στη Γερμανία η ιδιωτική ζωή των υποψηφίων σπανίως βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Φέτος όμως τα πράγματα φαίνεται να είναι ελαφρώς διαφορετικά. Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ των Πρασίνων χρειάστηκε να λάβει θέση για τις κατηγορίες σε βάρος του, πως υπέπεσε σε λογοκλοπή κατά τη σύνταξη του διδακτορικού του, ενώ η Αλίς Βάιντελ ρωτήθηκε κατ' επανάληψη για την ερωτική της ζωή και έπρεπε να δώσει εξηγήσεις για τη φορολογική της έδρα. Τι γνωρίζουμε όμως τελικά για τις ζωές των υποψηφίων για την καγκελαρία;

Σολτς και Μερτς έχουν παρόμοια γούστα

Ο Όλαφ Σολτς και ο Φρίντριχ Μερτς έχουν αρκετά κοινά σημεία στην ιδιωτική τους ζωή. Αμφότεροι ήταν πολιτικοποιημένοι από νωρίς, κανείς τους όμως δεν δραστηριοποιήθηκε αποκλειστικά στον πολιτικό στίβο. Αντιθέτως, σπούδασαν νομική και εργάστηκαν για ένα διάστημα ως δικηγόροι. Και οι δύο είναι χρόνια παντρεμένοι – για τους γάμους τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Τόσο ο Σολτς όσο και ο Μερτς απολαμβάνουν πολύ την τζαζ μουσική – αν και ο νυν καγκελάριος λέει στη Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) πως του αρέσει πολύ "και η κλασική μουσική, η ποπ και η ροκ". Εκτός της δουλειάς τους, οι δύο πολιτικοί θέλουν να ζουν πιο άνετα, φορώντας για παράδειγμα τζιν και καρό πουκάμισο. Βέβαια, αρκετοί αμφιβάλλουν για το κατά πόσο η "κουλ" εικόνα που δείχνουν προς τα έξω οι πολιτικοί ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα. Για τον Μερτς για παράδειγμα είναι γνωστό πως "κατά το διάλειμμά του από την πολιτική βρέθηκε σε διοικητικά συμβούλια μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, πως έχει ένα ιδιωτικό τζετ (ή και δύο σύμφωνα με ορισμένες αναφορές) και πως η περιουσία του εκτιμάται σε 12 εκατομμύρια ευρώ (αλλά παρ' όλα αυτά το 2018 συγκαταλεγόταν στην "ανώτερη μεσαία τάξη”)", υπενθυμίζει η FAZ. Ο Σολτς από την άλλη πλευρά αρέσκεται να παρουσιάζεται ως… διανοούμενος. Σε πολλές συνεντεύξεις του ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός έχει αναφερθεί εκτενώς στο πόσο πολύ του αρέσει η λογοτεχνία, στα είδη βιβλίων που απολαμβάνει (από γαλλική λογοτεχνία μέχρι αστυνομικά και κόμιξ) και τους συγγραφείς που του αρέσουν περισσότερο, όπως ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ και ο Αλμπέρ Καμύ.

Ο πολυπράγμων κύριος Χάμπεκ

Απ' όλους τους υποψηφίους για την καγκελαρία ο Ρόμπερτ Χάμπεκ είναι αυτός που προβάλλει περισσότερο την ιδιωτική του ζωή – ανεβάζοντας βιντεάκια στο TikTok και το Instagram, όπου εμφανίζεται με casual ντύσιμο, ένα πουκάμισο ή ένα πουλόβερ, να μαγειρεύει και να κάνει τζόκινγκ. Ο Χάμπεκ έχει την εικόνα ενός μορφωμένου αλλά ταυτόχρονα και χαλαρού ανθρώπου, ο οποίος είναι πολυπράγμων και έχει πολλά ενδιαφέροντα, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας "μέσος άνθρωπος". Και με αυτόν τον τρόπο ενσαρκώνει το ιδανικό του μέσου ψηφοφόρου των Πρασίνων.

Η ιδιάζουσα περίπτωση της Αλίς Βάιντελ

Για την προσωπική ζωή της Αλίς Βάιντελ λίγα είναι γνωστά. Όσα ξέρουμε όμως εγείρουν πολλά ερωτήματα – κυρίως για το συμβατό της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής της, για το κατά πόσο δηλαδή η Βάιντελ υπηρετεί ιδιωτικώς αυτά που υποστηρίζει δημοσίως. Η Βάιντελ γεννήθηκε το 1979, έκανε διδακτορικό στα οικονομικά, έζησε κάποια χρόνια στην Κίνα και εργάστηκε ως τραπεζική επενδύτρια – τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως δίνει έτσι την εντύπωση "πως ανήκει στην παγκοσμιοποιημένη ελίτ, αυτήν ακριβώς που παρουσιάζει ως εχθρό της AfD", όπως επισημαίνει η FAZ. Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι κατοικεί στην Ελβετία, έχει γυναίκα σύντροφο – η οποία μάλιστα κατάγεται από τη Σρι Λάνκα – και μαζί με αυτή μεγαλώνουν δύο παιδιά. Όλα αυτά λοιπόν δεν έρχονται σε αντίθεση με τις "παραδοσιακές αξίες" που προωθεί η AfD, τη λανθάνουσα ξενοφοβία και την εμμονή με την πατρίδα; "Κατά τη Βάιντελ όχι. Το κόμμα της δεν θέλει να περιορίσει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και οι καταρτισμένοι μετανάστες εξακολουθούν να είναι ευπρόσδεκτοι", γράφει η FAZ. "Και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει όντως τίποτα στο εκλογικό πρόγραμμα της AfD που να έρχεται σαφώς σε αντίθεση με τα όσα κάνει στην ιδιωτική της ζωή η Βάιντελ". Την ίδια στιγμή βέβαια η Βάιντελ δεν έχει προφανώς μία οικογένεια στα πρότυπα του ορισμού της AfD ("πατέρας, μητέρα και παιδιά"), ενώ οι αναφορές του κόμματος γύρω από τους καταρτισμένους μετανάστες συνοδεύονται με μία σειρά από "αλλά". Και σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι δηλώσεις και η ρητορική που υιοθετεί το κάθε κόμμα – και όταν τα μέλη της AfD χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως "Genderwahn” (για όσους "τρέφουν αυταπάτες" στα έμφυλα ζητήματα) ή έχουν σχέδια για μαζικές απελάσεις, δύσκολο να πείσουν πως "τους ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως οι διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις ή τα βιογραφικά των μεταναστών", καταλήγει η FAZ.